به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعهای که توسط روانشناسان دانشگاه گوئلف در کانادا انجام شد، تیم تحقیقاتی اثرات آن را بر روی حدود ۲۶۰ نفر، اعم از زن و مرد، آزمایش کردند و قبل از شرکت در یک تجربه مجازی راه رفتن روی تخته چوبی در ارتفاعات، ۱۰۰۰ میلی گرم پاراستامول یا دارونما به آنها داده شد. سقوط از این تخته به معنای سقوط از سقف یک آسمان خراش ۸۰ طبقه بود.
با پیشرفت شرکت کنندگان در راه رفتن، تخته ثبات کمتری پیدا کرد.
در گروه پاراستامول، شرکت کنندگان ۱۷ درصد زمان کمتری برای بالا رفتن از تخته برای اولین بار صرف کردند، ۲۳ درصد سریعتر در حین راه رفتن روی آن راه رفتند و ۱۴ درصد ضربان قلب کمتری نسبت به کسانی که دارونما مصرف کردند، داشتند.
این تیم کشف کرد که پاراستامول ضربان قلب را کاهش میدهد. این اثر میتواند پیامدهای ایمنی قابل توجهی داشته باشد، زیرا افرادی که پاراستامول مصرف میکنند ممکن است در موقعیتهای تهدیدآمیز احتیاط کمتری داشته باشند، به عنوان مثال، احتمال اینکه در حین رانندگی بیش از حد سرعت بگیرند یا انتخابهای ناایمن انجام دهند، بیشتر میشود.»
تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که "دارو ممکن است با تضعیف ارزیابیهای عاطفی از احساسات دردناک کار کند و در عین حال، همان مکانیسم ممکن است بر سایر احساسات مانند ترس تأثیر بگذارد. "
با وجود محبوبیت پاراستامول، مکانیسم اثر کاهش درد آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. تصور میشود که درد شامل دو جنبه حسی و عاطفی است، زیرا پاراستامول در کاهش فعالیت در نواحی مغز مرتبط با احساسات تأثیر میگذارد. نشان داده شده است که این عنصر عاطفی تأثیر قابل توجهی بر نحوه درک درد ما دارد. مطالعات قبلی نشان داده است که در موارد نادر، هنگامی که افراد آسیب به مناطقی از مغز مرتبط با احساسات را تجربه میکنند، حتی اگر هنوز احساس آن را تجربه کنند، احساس درد نمیکنند.
منبع: دیلی میل